kev is niet restitueerbaar
wat iemands geest aanschouwt.. wat maakt het voor een schepsel van deze wereld mogelijk om zoiets als dit uit te vinden Er rijzen vragen door de introductie hiervan in de wereld, heb ik het ter wereld gebracht, ja, maar welke ouder zegt ooit dat zijn kind lelijk is, ze zijn allemaal mooi voor de ouder, en zoals ik hier sta een trotse vader en moeder Terwijl mijn ogen die van Kev vangen en zijn glimlach mijn ziel doet ontwaken, zie ik het mooiste wezen dat ooit heeft bestaan. je torent boven me uit terwijl je staat, 3 meter, mijn hemel, je been is zo groot als ik. ik kan op je liggen, je armen kunnen zich om mijn wezen wikkelen, je kunt me overspoelen met je kevness, elke keer dat ik op je lig worden mijn zorgen geabsorbeerd door je enorme canvas en ik kan op je zitten terwijl ik mijn blik bonen verslind. Is dit het ultieme stukje van de puzzel die wetenschappers al jaren stellen Kev lijkt op een vallende ster, en plotseling komen daarmee de antwoorden. we weten het nu allemaal, er zijn erer zijn geen vragen meer, kev is het antwoord, kev is de ontbrekende schakel in de vergelijking, de eindconclusie van alle vragen die de theoretische natuurkunde ons heeft gesteld.
